Bazen derim "yapmasaydım,yapmasaydım" ama artık çok geç olurdu bunu demek için.
Neden hep bunu dediğimde zaman ilerlemiş olur, anlayamıyorum.
Belki bunu dediğimde içim "cız" ederdi, nedense ? İçimde bir çocuk ağlayıp, ölüyordu bunu yapınca. O yüzden bunu yediremiyordum kendime. Kabullenemiyordum niyeyse?
Her yerim kırılıyordu. Ölecek gibi hissediyordum. Hiç değilse benim için. Ama aklıma bir şey getirirdim, hemde kargosuz! Sadece iyi bir olayı düşünmek yetiyor...
*Bazen çok üzüldüğümüz olur. Ama üzülmek yerine aklımıza sadece komik,güzel bir olayı getirirsek moralimiz anında düzelir. Bu kısa yazım sizi biraz da olsa zor durumlarınızda güldürürse eğer ne mutlu bana!
Mete ÜLKÜ
0 yorum:
Yorum Gönder